De reacties op de aankondiging van ons vierde kindje waren wisselend – maar dat hadden we van tevoren ook verwacht. Een ‘standaardgezin’ heeft namelijk geen vier kinderen, en in onze directe familie- en vriendenkring zijn we al de enigen die op dit moment drie kinderen hebben. Ook op de basisschool zijn er maar weinig gezinnen met vier kinderen – met uitzondering van de samengestelde gezinnen.
In tegenstelling tot meerdere negatieve reacties, kregen we gelukkig ook veel felicitaties en positieve reacties. Het viel me op dat mensen erg nieuwsgierig zijn. Een vierde kindje in een gezin, dat blijkt toch iets bijzonders te zijn! Hieronder lees je nog meer reacties én de twee vragen die het meest gesteld werden. Welke vragen we allemaal kregen als reactie op de zwangerschap van ons vierde kindje? Je leest het hier!
“Dus nu moet er een nieuwe auto komen?”
Nee hoor, die hebben we al! Begin dit jaar kochten we een zevenzitter omdat het onmogelijk was om Sam tussen twee autostoeltjes in vast te zetten met de gordel in onze hatchback. Omdat we graag een auto wilden met drie volledige stoelen op de achterbank, en liefst ook drie isofix-stoelen, bleven er vrijwel alleen zevenzitters over.
“Moeten jullie nu gaan verbouwen?”
Nee, we hebben genoeg slaapkamers! We hebben zes slaapkamers (oké, eentje is wel echt klein maar die is prima geschikt als babykamer en zal in de toekomst eerder een werkkamer worden) dus iedereen krijgt een eigen kamer én we houden een werkkamer over. Wel moet er wat geschoven worden, want de baby gaat naar de babykamer waar Hannah nu nog ligt, Hannah gaat naar de kamer van Emily, en Emily mag naar de werkkamer van Kars, op zolder. Kars zijn bureau komt op mijn werkkamer erbij te staan. Geen verbouwing nodig! (Alleen een extra bed voor Emily, want Hannah gaat over naar het peuterbed.)
Reacties bij de aankondiging van het vierde kindje
Wat me opviel was dat de meeste mensen het voor ons leuk vonden dat er een vierde kindje bij komt, maar dat ze er zelf niet aan moesten denken.
“Wauw, respect! Ik heb al moeite met twee.”
“Wij waren ook met zijn vieren en dat was echt gezellig. Maar ik weet niet of ik het zelf ook zou willen.”
Reacties van moeders van drie kinderen
Wat mij ook opviel waren de reacties van de – voornamelijk moeders van de – gezinnen met drie kinderen. Meerdere van die moeders (van de basisschool) gaven aan dat zij een vierde kindje ook in overweging hadden genomen! Uiteindelijk hadden ze er – vooral om praktische redenen – niet voor gekozen. “Het is goed nu, drie gezonde kindjes.” “Het is praktisch zo.” En hoewel ze al hadden besloten om niet voor een vierde kindje te gaan, leek er toch sprake van twijfel te zijn – of soms misschien zelfs jaloezie – dat er bij ons een vierde kindje op komst was.
Voor mij was dit een (extra) bevestiging dat wij de juiste keuze hebben gemaakt door voor een vierde kindje te gaan, dat we er ondanks alle voor- en nadelen gewoon voor gekozen hebben. Hadden we het bij drie kinderen gelaten? Dan zou ik de rest van mijn leven zijn blijven twijfelen en/of nadenken over hoe het zou zijn geweest als er tóch een vierde zou zijn geweest. Het zou goed kunnen dat ik later spijt zou krijgen dat we het toch niet gedaan hadden.
